رینوپلاستی می تواند تحت اعمال مختلف بیهوشی از جمله بیهوشی موضعی، آرام بخش داخل وریدی (همچنین بیهوشی بثور، بیهوشی MAC یا آرامبخش و بیهوشی عمومی انجام شود. هر گزینه دارای تفاوت هایی در معایب و مزایا، از جمله هزینه، ، ایمنی و عوارض جانبی می باشند. از آنجایی که جراحی بینی به عنوان یک روش انتخابی و غیرواقعی در نظر گرفته می شود، گاهی اوقات آزمایش پیش از عمل برای تعیین مناسب بودن بیهوشی انجام می شود. با این حال، اکثریت قریب به اتفاق از بیماران رینوپلاستی از سلامت عمومی خوب برخوردار هستند و می توانند از هر یک از گزینه های بیهوشی فوق الذکر انتخاب کنند.
رینوپلاستی همراه با بیهوشی موضعی (لیدوکائین با اپی نفرین مخلوط شده) برای از بین بردن درد بینی و کاهش خونریزی انجام می شود. اندکی از جراحان به علت اضطراب و ناراحتی که افراد از عمل دارند از تزریق بیهوشی موضعی استفاده می کنند.
اگر چه بسیاری از جراحان رینوپلاستی با آرام بخش داخل وریدی را به سایر روش ها ترجیح می دهند، ولی بهترین روش که دارای ایمنی و اثربخشی ایده آل نیست. بیهوشی گرگ و میش به دوز مناسبی از بیهوشی قدرتمند از طریق کاتتر وریدی متکی است. استفاده از آرام بخش IV باید بیمار را ناآگاه و بی حرکت کند بدون اینکه تنفس بیمار قطع شود.. اگرچه بعضی از بیهوشیان با تجربه و متخصص بیهوشی برای دستیابی به دوز مناسب بیهوشی بسیار ماهر هستند، اما در بسیاری از موارد بیمار به طور کامل بیهوش نیست و بیمار ممکن است حرکات ناگهانی داشته باشد متاسفانه، اگر بیهوشی بیش از حد تجویز شود، تنفس بیمار تنفس متوقف می شود. علاوه بر این، خونریزی در همه روش های جراحی بینی ایجاد می شود. در صورتی که لوله دستگاه تنفسی محافظت شده نباشد خونریزی که در طی جراحی اتفاق می افتد از طریق لوله های تنفسی وارد ریه شده و منجر به عوارضی می شود.
در حالی که بسیاری از افراد احساس می کنند که بیهوشی عمومی خطرناک تر از تشنج است، ولی اینطور نیست . از آن جایی که جراحی بینی روش نسبتا غیر تهاجمی نسبت به سایر جراحی های مربوط به شکم، قفسه سینه یا سایر انواع جراحی است، بیمار فقط نیاز به بیهوشی کامل دارد تا کاملا ناآگاه بوده و در تمام مراحل راحت و بی حرکت باشد.